Mom shaming en dad blaming; kunnen we ermee ophouden?

Hoe ga ik om met het oordeel van andere ouders? 

“Heb je ’t gezien? Het kind heeft een scheur in de broek. Ocharme.” 
“Naar het schijnt heeft haar dochter een kindje geduwd. Slecht opgevoed, zeker?” 
“Ze komt de kindjes altijd met de fiets brengen. Zelfs als het regent.” 

De afkeurende blikken zijn soms snijdend aanwezig aan de schoolpoorten. Mama’s en papa’s zijn zich er ook van bewust dat het geroesemoes over hun kinderen gaan. Dit artikel staat in het teken van respect en appreciatie voor alles wat ouders doen. De wereld mag het weten; we zijn trots op alle ouders.  

Het overkomt de beste... 

We proberen allemaal zo ons best te doen. De boekentas vullen met allerlei gezonde snacks, sneakers wit houden, loopneusjes op tijd ontdoen van een ontsierende snottebel... We zijn continu aan het presteren voor onze engeltjes. En dan gebeurt het. Er zat geen handdoek in de sportzak of we zijn in alle heisa de knuffelbeer vergeten tijdens Bruintje-De-Beer-week op school. Miljard! We kunnen ons wel voor de kop slaan, hé?  

 

Het voorbeeld voor je kind 

Wat wil je meegeven aan je kinderen? Respect, een goede gezondheid en… zelfliefde.  

Het is dus best oké om je kind te laten weten dat je af en toe een steek mag laten vallen. Niemand is perfect. De standaard is niet: je mag geen fouten maken. Dat is een gedoemde opdracht. Wat als we onze kinderen laten weten dat het oké is om je te vergissingen, om iets te vergeten, om een fout te maken? Samen durven groeien. Dat is de leuze van Infino. Daarmee bedoelen we ook, als ouder durven groeien. Het ideaal is niet altijd haalbaar. We mogen best een boodschap brengen aan onze kleintjes dat we als ouder geen perfecte wezens zijn en dat zij dat ook niet hoeven te zijn.  

Oordeel daarom in de eerste plaats niet te streng over jezelf. Je kind zal beter leren om met imperfecties om te gaan als jij het goede voorbeeld geeft. Probeer de situatie niet krampachtig te redden, maar zoek samen een oplossing. 

“Oh ja, mama is de beer vergeten. Dat is vervelend, hé? Zal ik even mee kijken of je een van de juf kan lenen? Dan heb je vandaag een nieuw vriendje!” 
Als de zweetdruppels op je voorhoofd verschijnen geef je je kind het signaal dat vergissen een monsterlijke fout is. Die conditionering willen we niet aan onze kinderen geven. Dus... no stress.  

Mom of dad shaming 

Stel, je bent al zover gekomen dat je niet zoveel gewicht op je eigen schouders legt, maar de ouders aan de schoolpoort roddelen over een steekje dat je hebt laten vallen. Of juffen of meesters vuren hun ‘advies’ over de opvoeding van kindje op je af. Advies geven mag uiteraard, maar niet ten koste van jouw trotse mama- of papagevoel.  

Geef als opvoeder ook hier het goede voorbeeld. Zeg niet: “Er is geen blijf te houden met je kindje. Doe je wel genoeg activiteiten met hem?” Maar zeg: “Hé, jouw kindje houdt van actief bezigzijn. Zal ik wat tips geven om activiteiten te doen in het weekend?” Je voelt het verschil. Toch? Je weet immers nooit wat er zich in een ander huis achter de schermen voordoet. 

Krijg je zelf te maken met een kwetsende opmerking? Weet dan die andere ouder ook gewoon doet wat menselijk mogelijk is. Denk er vooral het jouwe van.  

“Heb je ’t gezien? Het kind heeft een scheur in de broek. Ocharme.” 
Ik ben trots op mijn zoon, omdat hij in zijn lievelingsbroek naar school kan vandaag. Die scheur is een fijne herinnering aan de speeltuin van afgelopen weekend.  

“Naar het schijnt heeft haar dochter een kindje geduwd. Slecht opgevoed, zeker?” 
Ze kwam voor zichzelf op. Niet op de beste manier, maar sindsdien zijn de pesterijen wel gestopt. We hebben dit uitgepraat, ook met de juf.  

Onze conclusie 

Elke ouder doet wat mogelijk is. Wees trots op jezelf en oordeel niet over wat er in andere gezinnen speelt.